The Decline of Moral Integrity in India: Is Democracy a Boon or a Curse?

 The Decline of Moral Integrity in India: Is Democracy a Boon or a Curse?

Recent events or perhaps, events from the past 3 decades across India have raised serious concerns about the erosion of moral values in the country. Regardless of region or state, various incidents have forced us to question whether democracy remains a blessing or has turned into a curse. The misuse of power and the shield of "legislative immunity" by politicians make us wonder whether is this the system our constitutional architects envisioned.

A case in Karnataka exemplifies this decay. A minister alleged that 48 politicians had fallen victim to a "honey trap," only to retract his claim later. Instead of lodging a complaint or filing a formal FIR, the compliant had simply forwarded this to the Home Minister of State. The likelihood of any substantial action remains bleak. Due to "legislative immunity," the truth remains buried, and the courts are powerless to enforce accountability.

In another alarming instance, a Delhi High Court judge was accused of possessing large sums of unaccounted cash at his residence. His response? He denied any knowledge of it. While attempts were made to suppress the issue, social media exposed the scandal. However, because judges enjoy "collegium immunity," no action can be taken against him aside from a long-winded impeachment process. In contrast, an ordinary citizen would face immediate suspension and legal consequences. Past cases involving Justices Nirmal Yadav, Samit Mukherjee, and Ramaswami further highlight this recurring pattern of judicial misconduct.

Similarly, political hypocrisy is rampant. The Speaker of the Lok Sabha recently suspended Congress MPs for disrupting proceedings, which the opposition termed a "murder of democracy" and an attack on "freedom of speech." However, when the same party suspended 18 BJP MLAs in Karnataka for similar reasons, no such outcry followed. The BJP, too, engages in the same doublespeak when the roles are reversed. Constitution, democracy, and freedom of expression have become mere tools in the hands of "ethics-deficient" politicians.

The Misuse of Constitutional Amendments

Opposition parties frequently accuse ruling governments of tampering with the Constitution, yet they themselves manipulate it for political gain. Two key issues illustrating this are reservation policies and delimitation of constituencies.

The Never-Ending Reservation Policy

The Constitution originally provided reservations for Scheduled Castes (SC) and Scheduled Tribes (ST) for only ten years, ending in 1960. However, successive constitutional amendments have extended these reservations every decade without proper justification. Politicians use this policy as a vote-bank tool and a means to divide Hindu electoral consolidation.

If, after 70 years of reservation in practice, communities remain underprivileged, either the system is flawed, or the beneficiaries have not utilised the opportunities effectively. Instead of blindly extending reservations, why not reassess the criteria to align with contemporary realities? The caste system, which should have been eradicated, remains intact largely due to reservation policies. Moreover, reservations discriminate against economically weaker sections that do not fall under the reserved categories, violating Article 14, which guarantees equal opportunities for all citizens.

Delimitation: A Political Chess Game

Delimitation, as per Articles 82 and 170 of the Constitution, involves redrawing constituency boundaries based on population data to ensure fair representation in Parliament and State Assemblies. It was implemented thrice—in 1951, 1961, and 1971—when India's population was 36 crore, 46 crore, and 54 crore, respectively. The Lok Sabha seats increased from 422 to 543 in 1971, ensuring an average population representation per seat.

However, in the mid-1970s, India launched an aggressive population control initiative, which was a grand success only in southern states. This created an imbalance, as North Indian states with unchecked population growth would gain more parliamentary seats in future delimitations. Recognising this disparity, a moratorium on delimitation was imposed via the 42nd Amendment and extended in 2006 through the 84th Amendment, postponing the next delimitation until 2026.

The looming delimitation process, now projected based on a population of 147-148 crore, faces resistance from southern states, especially Tamil Nadu. Their argument is that the North’s rising population should not translate into increased parliamentary power at the expense of states that successfully controlled growth. While their concerns are valid, demanding an indefinite moratorium violates the Constitution. Instead, a fair alternative that balances population with developmental progress should be considered.

The Crisis of Democracy and Governance

A troubling pattern among Indian politicians is their tendency to manipulate democratic norms for personal gain. For example, a Chief Minister refused to resign despite being arrested for corruption, forcing the courts to bar him from office. Another CM involved in the infamous fodder scam simply installed his wife as his replacement. Worse still, in 1984, India got a Prime Minister after the assassination of his predecessor without an official election by the Congress Parliamentary Party (CPP). These instances mock the democratic spirit but are rarely called constitutional threats.

Indian democracy has devolved into a dynastic democracy, where political legacies matter more than merit. This flaw stems from the blind adoption of the Westminster-style parliamentary system inherited from the British. Given India’s economic and literacy conditions at the time, a homegrown political model should have been designed instead. By failing to do so, India allowed unethical practices to infiltrate its governance.

The Role of Education, Poverty, and Corruption

Expecting ethics and morality in governance from an impoverished and uneducated population is unrealistic. Politicians exploit these vulnerabilities, using populism and vote-bank politics to maintain power. India’s population explosion has worsened the situation, making democracy an uphill battle. Unlike China, which maintained controlled growth and economic progress, India’s democratic model has stagnated due to misgovernance and corruption.

To strengthen democracy, we must:

• Combat poverty by fostering economic opportunities.

• Improve literacy, not just through formal education but by enhancing critical thinking and awareness.

• Eliminate caste-based politics and ensure equal opportunities for all citizens.

• Separate religion from politics to prevent communal manipulation.

Conclusion: A Call for Democratic Revival

Indian democracy today suffers from the cancer of corruption, jeopardizing national integrity, security, and unity. A radical transformation is necessary, requiring a strong national government with the political will to implement meaningful reforms. However, military rule or authoritarianism is not the answer, as history shows they lead to further exploitation.

The solution lies in informed voting. Citizens must elect leaders based on their vision for development and governance, rather than caste, religion, or short-term populism. Only by making educated electoral choices can we save our democracy from its current moral decline.

Dealing with "Getting Fired"

It's something everybody hopeswill never happen to them; but the truth is that it happens to the best of us. It has happened to me, to be worse, when I am climbing up in my career-ladder. With Business-Process-Re-engineering (BPR) is the mantra of modern day management, downsizing or right-sizing(?) will to be the talk of the town. Whether you're a money hungry young professional or an old-time executive, you just never know when you'll be handed the pink slip.

A company can't fire you at will, given a somewhat valid reason, there are no moral barriers when it comes to discarding an employee. So the best way to cope, if you do get fired, is to be prepared, handle it with grace and make the most of it.

How to prepare?
It is harder to find a new job than to retain the existing one. Hence, be proactive and volunteer yourself for projects and assignments. Not only will this help you remain employed by increasing your importance within the organization, but it also gives you the opportunity to meet people and make contacts, even if it's only within the company.

Even if you don't believe there is the slightest possibility that your employer would kick you out the door, be on the lookout. You don't know if the new superior has it in for you, and is just waiting for the silliest mistake on your part to take you out like the trash.

You can be the best employee two-three years running, never miss a day of work and have a bunch of golden stars in your personal file, but losing your cool with a superior one day might be enough to garner you the pink slip.

Another task on your "getting fired with ease" checklist is sporadically checking the classifieds to see what your industry has to offer, and which new opportunities are out there.

Mingle with new clients, chitchat with executives at parties and be genuinely nice to others. You never know when they could be of use to you (I mean that in a respectful way).

All of this is fine, but how do you react when you actually do get the royal boot?

The moment:
The most toughest moment in one’s life is accepting the pink slip. Still, one who handles this situation gently and overcomes it is a real winner. He will transform into an asset for his future employers. Some tips on behaving at such moments:

Don't Be Angry - The last thing you want to do is go on an insult rampage about your boss's pot-belly and short-height. It's very likely that he might hate letting you go as much as you hate getting fired.

Find Out The Real Reason - There's a big difference between getting fired and being laid-off. Ask whether this is an overall decision because of your attitude in the workplace, one specific event, or a result of downsizing (or right sizing whatever they call it) and cutting costs.

Don't Waste Any Time: The bomb was dropped and now you know why, but there's no use in reminiscing about old memories. Unless you see the possibility of negotiating your job back, make a clean exit.

Stay On Good Terms: You don't want to burn any bridges for the future, especially considering that upcoming employers might be phoning your ex boss for references.

Finalize All Pink Slip-Related Paperwork: Make sure that all official papers concerning your employment contract and the reason for your dismissal are in place. Find out if you're entitled to a severance package or some kind of outro bonus.

Pack Up & Go: Don't roam around telling co-workers you just got fired, but rather inconspicuously gather your personal belongings (and I'm not talking about the stapler, calculator, visiting cards or your data-collection on the job). Simply take the time to call your closest co-workers that evening and no need to go office to office; they'll understand.

At the outset, be careful enough not to allow yourself to get into such a situation. If you think your life is downhill from now on, don't despair. This might be a blessing in disguise.

இன்னிசை இறைவன் இளையராஜா

 இன்னிசை இறைவன் இளையராஜா 

பண்ணையபுரத்தை சேர்ந்த இந்த இளம் இளைஞன் வரலாற்றை உருவாக்கப் போகிறான், அவன், ஒரு சகாப்தமாக மாறுவான் என்பது காலத்திற்கு மட்டுமே தெரிந்த உண்மை. அசுரர் உழைப்பு என்றால் அது இளையராஜா தான். இசை இரண்டே வகை. புலன்களுக்கு இன்பம் தருவன, மற்றொன்று புலன்களுக்கு எட்டாதவை. ராஜாவின் இசை எந்த வகை என்று நாம் சொல்லத்தேவைலயில்லை. 

இந்தியாவிலிருந்து இந்த உலகத்திற்கு இந்த நூற்றாண்டின் இசை மேதை ஒருவரை குறிப்பிட வேண்டும் என்றால் அது இளையராஜா தான் என்று சொல்வது மிக பொருத்தமாக இருக்கும். பொதுவாக தென்னிந்தியர்களுக்கு, அதிலும் குறிப்பாக தமிழர்களுக்கு, இளையராஜாவின் இசையிலிருந்து தப்பிப்பது கடினம் - நீங்கள் இந்தியாவில் வசிக்கிறீர்களா அல்லது உலகளாவிய தமிழ் புலம்பெயர்ந்தோரைச் சேர்ந்தவரா என்பது முக்கியமல்ல. நான்கு தசாப்தங்களாக நீடித்த ஒரு திரை-இசை வாழ்க்கையில் 10,000 மற்றும் அதற்கு மேற்பட்ட பாடல்களைப் பதிவுசெய்த 1,000 க்கும் மேற்பட்ட படங்களுக்கு ஒரு இசையமைப்பாளர், இளையராஜா ஒரு சகாப்தம் என்றால் அது மிகையான சொல்லல்ல. ஸ்ரீ இளயராஜாவைப் பற்றி சொல்வதென்றால், அவர் பல பரிமாணங்களில் ஆழமானவர். அவர் ஒரு இசை அறிஞர், அவர் இசை வகையை முழுமையாக்குவதற்கு கடின உழைப்பு காட்டியுள்ளார். கடின உழைப்பு மற்றும் அசாத்திய அறிவின் குவிப்பு கொண்டவர்கள் மிகக் குறைவு. ஒரு அறிய ரத்தினம்.  

இசை என்பது சொல்லில்லாத ஸ்வரங்கள். சொல்லில்லாமல் ஸ்வரங்களை மட்டும் ஒருவர் இசைக்கும் பொது மனது லயிக்க வில்லை என்றால் அது இசை ஆகாது. ஒரு அளவு (அல்லது ஒரு முர்ச்சனா) என்பது ஸ்வரங்கள் கொத்து. அவை ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட ஏற்றம் மற்றும் இறக்கத்தில் சீரமைக்கப்படும்போது, முறையே ஒரு ஆரோகணம் மற்றும் அவரோகணம் பிறக்கின்றன. வெறும் ஆரோகணம் மற்றும் அவரோகணம் மட்டுமே ஒரு ராகத்தை உருவாக்க முடியாது. ஒவ்வொரு ஸ்வரத்தின் சுருதி நிலையின் வரையறை, ஒவ்வொரு ஸ்வரத்தின் வரம்பும் அலங்காரத்தின் வகை, ஒரு ஸ்வரம், ஸ்வரம் நிகழும் வேகம் அல்லது இராகத்திற்குள் நிகழும் தொடர்ச்சியான மாற்றங்கள் போன்றவை வெறும் ஸ்வரங்களை ஒரு அழகான ராகமாக மாற்றுவதற்கு பங்களிக்கின்றன.

ஒரு தாழ்மையான பின்னணி மற்றும் கிராமப்புற நிலப்பரப்பில் இருந்து வந்த அவர், அன்றாட வாழ்க்கையின் கூறுகளை எடுத்து அவற்றை கேசட்டுகளுக்கும் திரைக்கும் கொண்டு வந்து இசை உலகில் மந்திரத் திரையை நெய்தார். இசை சகாப்தம் இளையராஜா தனது தனித்துவமான சாதனைகளுடன் தமிழ் திரைப்பட உலகில் கட்டமைப்பு மாற்றங்களைக் கொண்டு வந்தார். தொழிலாள வர்க்கம் மற்றும் கிராமப்புற மக்களை உள்ளடக்கிய - சமூகத்தின் பெரும் பிரிவுகளின் எதிர்பார்ப்புகளை பூர்த்திசெய்யும் இசையை இளையராஜா வழங்கினார், மேலும் அவர்களின் வாழ்க்கை முறைக்கு கவனம் செலுத்தி அவர்களின் உணர்ச்சிகள், ஆசைகள், துக்கங்கள், கவலைகள் மற்றும் போராட்டங்களுக்கு அர்த்தம் கொடுத்தார்.

இளையராஜா திரைப்பட இசையில் புரட்சியை ஏற்படுத்தினார், முதன்முறையாக இந்திய பாரம்பரிய இசை, மேற்கத்திய பாரம்பரிய இசை மற்றும் தமிழர்களின் நாட்டுப்புற இசை ஆகியவற்றின் கலவையாக இருந்தது அவரது இசை. மற்றொரு முக்கியமான பங்களிப்பு தமிழ் சினிமாவில் இதுவரை அறியப்படாத அவரது ஆர்கெஸ்ட்ரேஷன் ஆகும். பல படங்களில் அவர் கர்நாடக இசை மீது தனது திறமையை வெளிப்படுத்தியுள்ளார். எலெக்ட்ரானிக் கருவிகளின் உதவியை நாடாது, இயல்பான இயற்கையான இசை கருவிகளைக் கொண்டே அவரது இசைப் பயணம் தொடர்ந்தது. அவரது இசையில், இசைக்கருவிகள் ஒன்றோடு ஒன்று உரையாடல் நடத்துவதை நாம் கேட்க முடியும். சில சமயங்களில் அந்த உரையாடல் சல்லாபமாய் இருந்தால் சில சமயம் அவை சண்டையாக கூட கேட்கும். பொதுவாக அவை தர்க்கம் செய்வது போன்ற ஒரு தோற்றம் ஏற்படும்.

இளையராஜாவின் மிகப்பெரிய பலம் மற்றும் பங்களிப்புகளில் ஒன்று அவரது பின்னணி இசை. நடிகர்கள்-நடிகைகள் முகத்தில் காட்டாத உணர்ச்சிகளை கூட அவர் தனது இசை மூலம் வெளிப்படுத்தி காட்சியின் முக்கியத்துவத்தை உணர்த்தினார். இந்திய திரைப்பட வரலாற்றில் முதல்முறையாக, பின்னணி இசை, காட்சி படங்களுடன் ஒத்திசைக்க மிக நுணுக்கத்துடன் அமைந்தது. பின்னணி இசைக்கு உதாரணமாக ஹாலிவுட், நினோ ரோட்டா, பெர்னார்ட் ஹெர்ரெமன் மற்றும் என்னியோ மோரிகோன் ஆகியோரைப் பற்றி பெருமிதம் கொள்ள முடிந்தால், இந்தியத் திரைப்பட உலகில் இளையராஜாவை நாம் பெருமையோடு சொல்லலாம். டேஸ்ட் ஆஃப் சினிமா என்ற வலைத்தளத்தின்படி, இந்த மாமேதைகளின் வரிசையில் உலகின் சிறந்த 25 திறமையான திரைப்பட இசை அமைப்பாளர்களில் ஒருவராக நம் இளையராஜா இடம் பிடித்துள்ளார். 

துரதிர்ஷ்டவசமாக, இந்தியாவில், இசை என்று நாம் சொல்லும்போது, அது வெறும் திரைப்பட இசை என்று நாம் அனைவரும் உணர்கிறோம்.இளையராஜா ஒரு சிம்பொனியை இசைப்பது இது முதல் முறை அல்ல. அவர் பிரிட்டிஷ் அரச குடும்பத்திற்காக இசையமைத்துள்ளார், அதைப் பற்றி சில மோசமான விமர்சனங்கள் இருந்தன. இருப்பினும் அது வெளியிடப்படவில்லை. "How to Name it" மற்றும் "Nothing but Wind" போன்ற தூய இசை ஆல்பங்களையும் அவர் எங்களுக்கு வழங்கியுள்ளார். "வான் மேகங்களே வாழ்த்துங்கள்" அல்லது "இந்த மான் எந்தன் சொந்த மான்" அல்லது "நாடு அதை நாடு" ஆகியவற்றை ரசிப்பதற்கு நீங்கள் பஹாடி இராகத்தை அறிந்திருக்க வேண்டிய அவசியமில்லை. இதைத்தான் இளையராஜா எளிமையாக கொடுத்தார். நாட்டுப்புறப் பாடல்கள், மரபிசை, மேற்கத்திய இசை ஆகியவற்றின் கலவையை அனைவரும் ரசிக்கும் வண்ணம் எல்லோரிடமும் கொண்டு சேர்த்தார். 

இப்படிப்பட்ட இளையராஜா நேற்று சிம்பொனி இசையை லண்டன் நகரத்தில் அரங்கேற்றினார். அவருக்கு மேலும் அங்கீகாரம் வேண்டுமா என்ன? இல்லை. தான் கற்றதை, பலருக்கும் கொண்டு சேரவே இதை செய்துள்ளார். இசை, ஒரு மொழிக்கோ, பகுதிக்கோ உட்பட்டதல்ல. இளையராஜா மிகவும் கொண்டாடிய செபாஸ்டியன் பாக் கூட சிம்பொனி இசைக்கவில்லை. சிம்பொனி இசைப்பது இழிமையான காரியம் அல்ல. அந்த சாதனையை 82 வயதில் படைத்திருப்பது ஆச்சர்யமான விஷயம். 

சிம்பொனி என்றால் என்ன? 

இசை முதலில் ஒற்றை ஒலி அமைப்பில் எழுதப்பட்டது: அதாவது, இணக்கம் அல்லது துணை இல்லாமல் ஒரே ஒரு மெல்லிசை வரி மட்டுமே இருந்தது. பின்னர், பாலிஃபோனிக் அமைப்பு கேட்கத் தொடங்கியது, இரண்டு அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட தனித்தனி மெல்லிசைகளைப் பயன்படுத்தி, ஆனால் இணக்கமாகப் பாடவோ அல்லது இசைக்கவோ முடியும். இசையில், மோனோபோனி என்பது இணக்கம் இல்லாத ஒற்றை மெல்லிசை வரியைக் குறிக்கிறது, அதே நேரத்தில் பாலிஃபோனி என்பது பல சுயாதீன மெல்லிசை வரிகள் ஒரே நேரத்தில் ஒலிக்கும் ஒரு அமைப்பை விவரிக்கிறது. ஹார்மனி என்பது நாண்கள் மற்றும் இசை உறவுகளை உருவாக்க ஒன்றாக இசைக்கப்படும் குறிப்புகளின் கலவையாகும், மேலும் சிம்பொனி என்பது ஒரு பெரிய அளவிலான ஆர்கெஸ்ட்ரா அமைப்பு ஆகும்.

இதோ இன்னும் விரிவான விளக்கம்:

மோனோபோனி: இது எளிமையான இசை அமைப்பு, பாடப்பட்டாலும் சரி, இசைக்கப்பட்டாலும் சரி, எந்த துணையும் இல்லாமல் ஒற்றை மெல்லிசை வரியைக் கொண்டுள்ளது. எடுத்துக்காட்டுகளில் ஒரு நபர் ஒரு ட்யூனை விசில் அடிப்பது, ஒரு இசைக்கருவி ஒரு மெல்லிசையை வாசிக்கும் அல்லது ஒரு பாடகர் குழு இணக்கம் இல்லாமல் ஒரே மெல்லிசையைப் பாடுவது ஆகியவை அடங்கும்.

பாலிஃபோனி: இதில் இரண்டு அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட சுயாதீன மெல்லிசை வரிகள் ஒரே நேரத்தில் ஒலிப்பது, ஒரு சிக்கலான மற்றும் வளமான அமைப்பை உருவாக்குவது அடங்கும். 

இசைவு:(ஹார்மோனி) இசைவு என்பது இரண்டு அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட ஸ்வரங்களை (நாண்கள்) ஒரே நேரத்தில் ஒலிப்பதன் மூலம் ஒரு இனிமையான இசை ஒலியை உருவாக்குகிறது. இது இசையின் செங்குத்து அம்சமாகும், இது மெல்லிசையின் கிடைமட்ட அம்சத்திற்கு மாறாக உள்ளது.

சிம்பொனி: ஒரு சிம்பொனி என்பது பொதுவாக நான்கு இயக்கங்களில், ஒவ்வொன்றும் ஒரு தனித்துவமான தன்மை மற்றும் இசை வடிவத்துடன் கூடிய ஒரு பெரிய அளவிலான இசைக்குழு அமைப்பாகும். இது ஒரு முழுமையான இசைக்குழுவின் திறன்களை வெளிப்படுத்த பெரும்பாலும் பயன்படுத்தப்படும் ஒரு சிக்கலான மற்றும் விரிவான இசை வடிவமாகும்.

சிம்பொனி அமைப்பு மற்றும் வடிவம்:வடிவங்கள்: சிம்பொனிகள் வடிவங்கள் எனப்படும் தனித்துவமான பிரிவுகளாக கட்டமைக்கப்படுகின்றன, பெரும்பாலும் நான்கு வகைப்படும், ஆனால் மாறுபடலாம்.

சொனாட்டா வடிவம்: முதல் வடிவம் பெரும்பாலும் சொனாட்டாவாக இருக்கும், இது பாரம்பரிய இசையில் ஒரு பொதுவான அமைப்பாகும், இது விளக்கம், மேம்பாடு மற்றும் மறுபரிசீலனை ஆகியவற்றை உள்ளடக்கியது.

இரண்டாவது இயக்கம் பெரும்பாலும் மெதுவாகவும் பாடல் வரிகளாகவும் இருக்கும், மூன்றாவது ஒரு மினுயெட் அல்லது ஷெர்சோவாக (ஒரு லேசான, விரைவான துண்டு) இருக்கலாம், மேலும் இறுதி இயக்கம் (இறுதி) பொதுவாக வேகமாகவும் உற்சாகமாகவும் இருக்கும்.

இசைக்கருவி: தந்தி வாத்தியங்கள், மரக்குழல்கள், பித்தளைகுழல்கள் மற்றும் தாள வாத்தியங்கள் உட்பட முழு இசைக்குழுவிற்கும் சிம்பொனிகள் எழுதப்படுகின்றன.

ஆசியாவிலிருந்து சிம்பொனி இசையமைத்த முதல் நபர் இளையராஜா அல்ல என்பதை இங்கே குறிப்பிட விரும்புகிறேன். அது ஜப்பானைச் சேர்ந்த கோசாகு யமடா என்று கூறப்படுகிறது. இந்தியாவிலிருந்தும், 1998-ல் பியாரேலால் சர்மா (லட்சுமிகாந்த்-பியாரேலால் இசைக்குழு) இரண்டு சிம்பொனிகளை எழுதினார். கணேஷ் பி குமார் ஒரு சிம்பொனி இசையமைத்த முதல் இந்தியர் என்று சிலர் கூறுகின்றனர் (1966), ஆனால் அவரது இசையமைப்பைப் பற்றி அதிகம் அறியப்படவில்லை. ராஜாவே 1994 இல் ஒரு சிம்பொனியை இசையமைத்ததாகக் கூறப்படுகிறது.

சிம்பொனி என்பது 100 வயலின்களின் கூட்டிசை அல்ல. நிறைய பேர் ஒன்றாகப் பாடுவது அல்ல. இது இரட்டிப்பாக்கப்படாத இரண்டு அடுக்குகளைப் பற்றியது. இத்தனை வருடங்கள் கழித்தும், ராஜா செய்த அனைத்து இசையமைப்புகளுக்கும் பிறகும் மேற்கத்திய இசையில் மக்கள் இன்னும் ஆழமாக ஈடுபடவில்லை என்பது ஒரு விரக்தியே.  உதாரணமாக, நீங்கள் அங்கு (ஹார்மோனி)இணக்கத்தைக் கேட்க முடியாவிட்டால், சிம்பொனி இசையமைப்புகளை எவ்வாறு பாராட்டுவது?

இசையின் பயன் இறைவன் தானே என்ற வாலியின் வரிகளுக்கு ஏற்ப, இளையராஜாவின் இசைபயணம் நம் அனைவரின் உள்ளங்களிலும் இறைவனை கொண்டு சேர்க்கட்டும். 

கண்ட அற்புதம் கேட்கவும் வேண்டுமே...திவ்ய பாசுரம்

கண்ட அற்புதம் கேட்கவும் வேண்டுமே...திவ்ய பாசுரம்  

"நான் கண்ட அற்புதத்தை கேட்பீர்..." என்கிறார் ஆழவார். அதாவது அவர் வர்ணனை செய்வதை நாம் கற்பனையில் கண்டு அவர் அனுபவித்ததை நாமும் அனுபவிக்க வேண்டும். "என் சொல் உன் அர்த்தம்" என்ற அளவில் பரஸ்பர தொடர்பு இருக்கும் வேளையில், தாம் அனுபவித்த்ததை  படிப்போர் அனுபவிக்கும் விதம் எழுதுவது கடினமே. அதே போல் அந்த வர்ணனையின் ஸூக்ஷமங்களை இசையின் மூலம் வெளியிடுதலும் ஒரு சவாலே. அந்த சவாலை ஏற்று செவ்வனே பதில் தந்து இருக்கிறார் இளையராஜா. 

"புவியுள் நான்..." என்னும் இந்த பாசுரம் பெரியாழ்வார் திருமொழி 3.6 பதிகமாக அமைந்திருக்கிறது. இப்பதிகம் முழுவதும் கண்ணபிரான் குழலூதுவதின் சிறப்பை பெரியாழ்வார் பாடுகிறார். அதை உணர்ந்து தான் ராஜவும் இப்பாட்டில் புல்லாங்குழலை பெரும்பாலும் பயன்படுத்தியுள்ளார். இப்பாடலில் 7ஆம் பாசுரத்திலிருந்து 9ஆம் பாசுரம் வரை எடுக்கப்பட்டுள்ளது. முதல் ஆறு பாடல்கள் சிறப்பாக இருந்தாலும் இந்நான்கு பாடல்கள் மிகவும் சிறப்பு. ஏனென்றால் முதல் இரு பாசுரங்களில் ஆழ்வார் பொதுவாக கண்ணனின் குழலோசையை எப்பொழுதும் ரசிக்கும் கோப கோபியர்கள், அடுத்தது ஆடல் பாடலுக்கு பெயர்போன அப்சரஸுகள், இசையில் சிறந்த கந்தர்வர்கள் பிறகு கண்ணனையே த்யானம் செய்யும் நாரதர் போன்றோர் அழைக்கப்பட்டனர். இவர்கள் கண்ணனின் குழல் கேட்க வந்தது அதிசயமன்று.  

7வது பாசுரத்தில் 'அவியுணா மறந்து வானவர்' என்று தேவர்களே கண்ணனின் இசையை கேட்க தங்கள் வேலையை விட்டு வந்தனர் என்று பாடினார். அப்படியென்றால் கண்ணனின் இசையை பெரும்பதவிகளில் இருப்பவர் மட்டும் தான் கேட்க முடியுமா என்றால் இல்லை என்பதை சொல்லும் விதமாக அடுத்த பாசுரத்திலித்திருந்து பறவைகள், கன்றுகள், மான்கள் போன்ற மிருகங்களும் ரசித்து கேட்டன என்று கண்ணனின் எளிமையையும் காட்டுகிறார். அதனால் தான் என்னவோ ராஜாவும் குறிப்பாக இந்த நான்கு பாசுரங்களை எடுத்து கண்ணனின் உயர்த்தியையும் எளிமையையும் காண்பிக்கிறாரோ என்னவோ? ஏனெனில் இளையராஜா உயர்தட்டு மக்கள் மட்டுமே இரசித்து வந்த கர்நாடக சங்கீதத்தையும், ஒரு சிலர் மட்டுமே அனுபவித்து வந்த மேற்கத்திய சங்கீதத்தையும், நாட்டுப்புற சங்கீதத்தையம் பலரும் ஏற்கும் வண்ணம், வெவ்வேறு விதமான இசையும் ஒன்றாய் கலந்து அனைவரும் இரசிக்கும் வண்ணம் அனைவரையும் சென்றடைய செய்தார் அல்லவா? பகவான் சர்வசுலபன், அவனது இசையும் அனைவரையும் சுலபமாக சென்று அடையவேண்டுமல்லவா? 

ஆரம்பிக்கும்போது கண்ணனே குழலூதுவது போல் அமைத்து நம்மை உருக்கும் வேலையை ஆரம்பித்து விடுகிறார் இளையராஜா. குழலிசை, அதிலும் மோஹன ராகம், சொல்லவும் வேண்டுமோ? இருபத்திஐந்து வினாடிகள் குழலிசை பிரதானமாய் கேட்கவைத்து நம்மை கட்டிப்போடுகிறார். பின்னணியில் ஒரே ஸ்வரத்தினை இசைக்கும் கீஸ். குழியின் எதிரொலி போல் பின்னே தொடரும் அந்த சத்தம் சுகம். இருபத்திமூன்றாம் வினாடி, தாள வாத்தியங்கள் இசையில் சங்கமிக்க தொடங்குகின்றன. எப்பொழுதும் டோலக், தபலா, கடஷரீங்காரி, ஷேகர், மிருதங்கம் என உபயோகப்படுத்தும் ராஜ இதில் ட்ரம்ஸ் மற்றும் ஆக்டோபாட் உடன் இரண்டு மாத்திரைகளுக்கு கடம் உபயோகிக்கின்றனர். பாடல் துவங்கியதும் குழல் ஓய்வெடுக்கின்றது. 

ஷரத் பாடியிருக்கிறார். பதம் பிரித்து பாடவுதில் கோளாறு. உச்சரிப்பில் முயற்சி தேவை. "பூணி மேய்க்கும் இளங்கோவலர் கூட்டத்து..." என்று பாடும் போது, "இலங்கோவலர்..." என்று பாடுகிறார். இருமுறை பாடுகிறார், தவறாகவே பாடுகிறார். அதே போல், "...கூட்டத்துஅவையுள் * நாகத்தணையான் குழலூத அமரலோகத்தளவும்சென்றிசைப்ப.." என்று பாடும் பொழுது, நாகத்து என்று முந்தின வரியோடு சேர்த்து விட்டு, அணையான் என்ற சொல்லை தனியாக பாடுவது தவறு. கற்றுத்தந்தவரின் தவறு.

இப்பொழுது வரும் இடையிசை. சுமார் எட்டு வினாடிகளுக்கு குழலிசை ஆரோஹணத்திலேயே இசைக்கும். ஏன்? பின்வரும் வரிகளில், :...நாகத்தணையான் குழலூத அமரலோகத்தளவும் சென்றிசைப்ப..." என்று ஆழவார் பாடியிருப்பார். இவரது குழலிசை வானுலகம் வரைப்போவதை இப்படி ஆரோஹ ஸ்வரங்களில் இசைத்திருப்பர் இளையராஜா. ஒரேடியாகப்போகாமல், படிப்படியாய் போகும் அழகே தனி.... மெலோடிக் ப்ரோக்ரேஷன்....இதே ஸ்வரங்கள் அந்த வரிகளை பாடிய பின் மீதும் ஒலிப்பதன் மூலம் நாம் முன் சொன்ன வார்த்தைகள் உண்மையாகின்றன. பாடல் பாடும் பொழுது பின்னணியில் சன்னமாய் கிடார், சிந்த், தந்தி என வாத்தியங்களின் இசைக்கலவை ரசிக்கக்கூடியவை. சரணத்தின் கடைசியில் 'கோவிந்தனை தொடர்ந்தென்றும் விடாரே' பாடும்போது ஒலிக்கும் தந்தி வாத்தியங்களின் முன்னேற்றக்கோர்வை, தேவர்களெல்லாம் கண்ணனை பின்தொடர்ந்து கொண்டேயிருப்பர் என்பதையும் கண்ணனை அவர்கள் தேடுவதும், அவனை நோக்கி ஓடுவதையும் அழகாக தன் இசையாலே உணர வைத்திருப்பார்.

மீண்டும் இடையிசை. சுமார் இருபத்திஐந்து வினாடிகள் குழல் நமது காதுகளின் வழியாக உல் சென்று நம் மனதில் ஆசனம் போட்டு அமர்ந்துகொள்ளும். அதிசயமாக ரிதம் அப்படியே மாற்றமில்லாமல் இருக்கும். 

அடுத்த சரணத்தில்,'சிறுவிரல்கள் தடவி 'அதாவது குட்டி கண்ணன் தன் சின்ன சின்ன விரல்களால் புல்லாங்குழலை வாசிக்கிறான் என்றும்..'செங்கண்கோட செய்ய வாய்கொப்பளிப்ப.." என்று வரும் பொழுது நான்கு வினாடி குழலின் ஒலி சுகமோ சுகம்.  குட்டி கண்ணன் தன் அழகான கண்களை உருட்டி,தன் உதடுகளால் குழலூதுவதை பார்த்தால் உலகத்தை காப்பதை விட்டுவிட்டு இந்தக்குழலை ரொம்ப ரசித்து வாசிக்கிறானே இந்த கண்ணன் என்று ஒரு குறு நகைப்பையும் இசையில் வெளிப்படுத்துகிறார் ராஜா. அதோடல்லாமல் "குறுவெயர்ப் புருவம் கூடலிப்பக் கோவிந்தன் குழல் கொடு ஊதின போது..." என்று பாடும் பொழுது வரும் குழல் அலாதி. அவ்வளவு ரசித்து வாசிக்கும் போது முத்து போன்று புருவம் சிறிது வியர்த்ததாம், அந்த வியர்வை வழியும் வேகம் போல் அந்த குழலிசை வேகமாய் ஒலிக்கும். அப்படி வாசித்த கண்ணனின் அழகும் அவனின் இசையையும் அன்று வாழ்ந்தவர்கள் மட்டும் அனுபவிக்கவில்லை நாமும் இப்போது அனுபவிக்கும் பாக்கியத்தை ராஜா தந்திருக்கிறார். மேலும்,கண்ணனின் குழலோசையை ஒரு நிமிஷம் கூட தவற விடக்கூடாது என்று காதுகளை ஆட்டாமல் இருக்குமாம் மாடுகள். ஆகையால், இசையின் ஆதிக்கத்தை மெல்ல மெல்ல குறைத்து, இப்பொழுது நாம் கூட ராஜாவின் இந்த இசையை கேட்டு செவியாட்டாமல்,கைகால்களை ஆட்டாமல் இருக்க வழி செய்கிறார். 

இந்த சரணம் முடிந்தவுடன் ஒரு சின்ன transformation வரும் அதன் பின் பெண் பாடகர் பாடுவார். விபவரி ஆப்டே (இப்பொழுது ஜோஷி). இங்கு தான் இளையராஜா தான் ஒரு ஜீனியஸ் என்று நிரூபிக்கிறார். ஏனென்றால் இதற்கு பின் வரும் பாசுரங்கள் கண்ணனோட அழகை ரசிப்பதாக இருக்கும் பொதுவாக கோபிகைகள் தான் கண்ணனின் அழகை அப்படி ரசிப்பார்கள் அதையுணர்ந்து தான் என்னவோ விபாவரியை பாட வைத்துள்ளார் போலும். ஒரு மராட்டி முல்கி (மராத்தியப்பெண்) இவ்வளவு அழகாக தமிழ் உச்சரிப்பு, சொற்கள் பிறழாமல், இசையும் கெடாது, இத்துணை நேர்த்தியாய் பாட முடிகிறது. கோடி வந்தனம். 

இதுவரை, மெதுவாக ஆக போய்க்கொண்டிருந்த இசையின் வேகம், இப்பொழுது சூடு பிடிக்கும்;  வேகமாக மாறும்(பொதுவாக நமக்கு பிடித்த ஒருவரை பார்க்க போகிறோம் என்றால் இதயதுடிப்பு அதிகமாகும்,கோபிகைகள் கண்ணனை பார்க்க ஆசை அதை தன்னுடைய இசையில், வேகத்தில் அழகாக காட்டியிருப்பார்). "குண்டன்னோல வேகம் தெச்சாவே.." என்று வரும் இன்கேம் இன்கேம் இன்கேம் காவாலி என்ற கீதகோவிந்தம் பாடல் நினைவில் வருதோ? 

அடுத்த சரணத்தில் 'கருங்கண் தோகை மயிற்பீலி அணிந்து கட்டிநன்குடுத்த பீதகவாடை' என்று விபாவரி அவர்கள் பாடும்போதே மயில் பீலி அணிந்து பீதகவாடை அணிந்த ஆயர்பெருமானே கண்முன் நிற்பான். 'மரங்கள் நின்று'.... என்று ஒரு இடைவெளி விடும்போது 'உணர்ச்சியில்லாத மரம் போல்' என்னும் வாசகம் பொய்யாகிவிடும். 'மலர்கள் வீழும் வளர்கொம்புகள் தாழும்' வரிக்கு பின் 'இரங்கும்(நிலைகுலைந்து)' என்று ஒருநிசப்தம் இருக்கும். காரணம் கண்ணனுக்கு நிழலாய் அமைந்த மரத்தில் இருக்கும் கொம்புகள், மலர்களெல்லாம் குழலோசையில் மயங்கி நிலைகுலைந்தனவாம்.

இன்று ராஜாவின் இசையில் நாமனைவரும் மயங்கி நிலைகுலைந்தது உண்மைதானே?

https://www.youtube.com/watch?v=CJl1DJgITpU

**********************************************************

"Please listen to the miracle I have seen..." says Aazhwar, emphasizing that we should visualize what he describes and experience it as he did. Achieving this deep connection—where "my words are your meaning"—is challenging, making it difficult to translate such experiences into words for the reader. Similarly, conveying these subtleties through music is no easy task. Yet, Ilayaraja took on this challenge and delivered a masterful response.

The verse "Puviyul naan..." is part of Periyazhwar Thirumozhi (3.6), where Periyazhwar extols the beauty of Kannapiran’s flute. Understanding this essence, Ilayaraja extensively incorporated the flute into his composition. Specifically, he selected the 7th to 9th pasurams from the song, as they hold a unique significance. In the initial verses, Azhwar invites various groups—first the gopis enchanted by Kannan’s music, followed by the Apsaras renowned for their dance, then the Gandharvas, masters of music, and finally Narada, the celestial sage himself. Given such an illustrious audience, it is no surprise that all were drawn to Kannan’s divine music.

In the 7th verse, Azhwar describes how even the gods abandoned their duties to listen to Kannan’s flute, saying, "Aviyuna, forgetful of the sky." However, Kannan’s music was not limited to celestial beings. In the following verse, his humility is highlighted—birds, calves, and deer were equally enchanted by his melody. Perhaps this is why Ilayaraja chose these verses—to emphasize both Kannan’s grandeur and accessibility. Just as Ilayaraja blended Carnatic music (once exclusive to the elite), Western music (enjoyed by a select few), and folk music (rooted in the masses), he ensured that music reached and resonated with everyone. Similarly, shouldn't Bhagavan Sarvesulapan’s music be accessible to all?

Ilayaraja carefully structures his composition, immersing us in the melody of the flute right from the start. The Mohana raga flute piece, spanning twenty-five seconds, captivates us, with background keys echoing the melody like a lingering reverberation. At the twenty-third second, percussion instruments subtly merge with the melody. Known for using dolak, tabla, Ghatashringari, shaker, and mridangam, Ilayaraja uniquely incorporates Ghatam alongside drums and octopod here. As the song begins, the flute momentarily rests.

The song, rendered by Sharad, presents challenges in pronunciation due to the separation of verses. Certain phrases, such as "Pooni meyikkumm ilangovalar kootathu..." are slightly mispronounced. Additionally, in "...kuttathu avaiyuul * nagatthanaiyaan kuzhalutha amaralokathalavumsentrisaiappa..", "nagathu" is incorrectly linked to the previous line, affecting the intended meaning. Such nuances highlight the importance of precise enunciation in classical compositions.

A significant interlude follows. For eight seconds, the flute plays in Avarohan (ascending notes), mirroring Azhwar’s verse: "...Nagathanaiyan Kuzhalutha Amaralokathalavum Sentrisaiappa...". Ilayaraja employs a gradual melodic ascent, adding a unique charm. The recurrence of these swaras after the lyrics reinforces the immersive experience. As the song progresses, a rich blend of instruments, including the guitar, synth, and strings, enhances the musical tapestry. Particularly, when the line "Govindhanai Ketthi Nennum Vidaare" is sung, the tanthi’s beautiful resonance evokes the divine pursuit of Kannan’s presence.

Another interlude follows, lasting twenty-five seconds, where the flute resounds deeply, embedding itself into our consciousness. Remarkably, the rhythm remains unchanged, maintaining the spellbinding effect.

In the next stanza, "Chiruviralgal tatavi" describes young Krishna's tiny fingers deftly playing the flute. When "Sengankankoda vaikappallila..." is sung, a four-second flute sequence enhances the imagery. The visualization of young Krishna, his expressive eyes rolling as he plays, is beautifully captured in Raja’s playful musical phrasing. As the lyrics progress, "Kuruveyarpurvam Kudalibak Govindan played the flute with his small eyebrows...", the accompanying flute melody intensifies, mirroring the beads of sweat forming on Krishna's brow. Raja ensures that Kannan’s enchanting music, once experienced by the fortunate few of the past, is now accessible for us to cherish.

Even Kannan’s beloved cows, always restless, would momentarily pause to listen to his flute. Similarly, Ilayaraja modulates the musical dominance, compelling us to be still, engrossed in the melody, unable to move our hands or feet.

A transition occurs as the female singer enters—Vibhavari Apte (now Joshi). This is where Ilayaraja’s genius shines. The following verses describe the admiration of Kannan’s beauty, traditionally sung by the gopis. Appropriately, Raja chooses a female voice, ensuring authenticity in the rendition. Vibhavari, a Marathi native, delivers impeccable Tamil pronunciation, preserving the lyrical integrity while maintaining the music’s elegance—an achievement worthy of immense praise.

Until this point, the song maintained a measured tempo. Now, as emotions intensify, the pace quickens. This acceleration mirrors the excitement of someone eager to meet their beloved. It recalls the Geetha Govindam song "Inkem Inkem Inkem Kavali," where the lyric "Kundannola Vegam Techave..." conveys a similar rush of emotions.

As Vibhavari sings, "Karungankann Thokai Mayil Peeli Nandhu Kattinankudutta Peethakavadai," the imagery of Kannan adorned in a peacock feather and golden attire becomes vivid. The pause before "Trees standing..." emphasizes the next line: "Unachiyiyilda Maram Pol," illustrating how even trees are enchanted by Kannan’s music. In the subsequent line, "Malargal Vizhum Valarkombugal Thazhum," a deliberate silence before "Irangum (Nilakulainu)" symbolizes the awe-struck stillness of the flowers and branches, entranced by Kannan’s flute.

Today, just like the celestial beings, animals, and nature that once stood in rapture at Kannan’s divine music, we too find ourselves spellbound by Ilayaraja’s masterful composition.

https://www.youtube.com/watch?v=CJl1DJgITpU

Tamil Nadu's Language Politics, PM SHRI Schools and Students' loss

 

Tamil Nadu's Language Politics, PM SHRI Schools and the Students' loss

The issue of language politics has once again provided an opportunity for Tamil Nadu’s ruling party, the DMK, to reinforce its political stance. Over the past five decades, the party has consistently framed itself as a defender of regional identity, often attributing its challenges to the policies of the Central Government. The recent controversy over the implementation of the National Education Policy (NEP) and the PM SHRI schools scheme follows a familiar pattern, with the DMK portraying itself as a victim while the BJP positions itself as its principal opposition in the state.

Origins of the Dispute

In February 2024, the Union Government reached out to the Tamil Nadu Education Secretary regarding delays in signing the Memorandum of Understanding (MoU) for the state’s participation in the Prime Minister Schools for Rising India (PM SHRI) initiative. Tamil Nadu responded in March, expressing its willingness to sign the agreement and stating that a committee had been formed to assess the matter. The state government also requested the release of pending funds under the Samagra Shiksha Abhiyan (SSA).

By August 2024, Tamil Nadu communicated its willingness to proceed with the MoU, provided that references to the NEP were removed from the agreement. This led to a stalemate, with the Centre opting to withhold ₹2,152 crore in education-related funds—resources that had been previously disbursed based on the state's assurances. The Central Govt's stand is that if the NEP is not being implemented, then the funds would not be disbursed. The earlier funds also would be taken back after some time perhaps! 

The Core Issue: Policy vs. Autonomy

At the heart of the dispute is Tamil Nadu’s opposition to the NEP, particularly the three-language formula, which the state views as a step towards the imposition of Hindi. How is this possible is known only tho them. While the NEP does not mandate Hindi, it does recommend the inclusion of a third language, which could be any Indian language. The Tamil Nadu government has strongly resisted this aspect, maintaining its long-standing policy of a two-language system. However, this two-language policy is not at all official. The Govt even refused to provide data on the students who study 3 languages and 2 languages which indirectly states something wrong here. 

The DMK has framed the Centre’s decision as an unfair financial penalty imposed on the state for refusing to comply with the NEP. The government has warned that the withholding of funds will impact the payment of teachers’ salaries and hinder improvements in government school infrastructure.

This statement is ridiculous. A Bank offers a loan amount to a party for doing a business. However, if the receiver fails to start a business, how can he/she expect the bank to disburse the loan? TN Govt's stand is similar to this! 

A Political Standoff

Despite its repeated legal challenges against the Central Government on various issues, the Tamil Nadu government has yet to seek judicial intervention in this matter. Instead, the DMK has leveraged the controversy across mainstream and social media, reviving allegations that the BJP-led Union Government is attempting to impose Hindi through indirect means stoking the emotions. This also had helped the Govt to divert the attention of the people from its failures. 

For the BJP, this dispute provides an opportunity to establish itself as the primary opposition to the DMK in Tamil Nadu, a role it has been striving to secure over the past five years. Meanwhile, the DMK benefits from rallying its voter base by portraying the BJP as a threat to regional autonomy.

Until the Tamil Nadu government decides to pursue legal action, this debate over the NEP and the three-language formula is likely to remain a political flashpoint rather than a resolved policy matter. Unfortunately, the real impact of this impasse will be felt by the students in government schools, who risk being caught in the crossfire of political maneuvering.

Stampedes in India: Causes, Impacts, and Prevention - "Me First" Syndrome?

Imagine this: A flight is about to take off - boarding is about to start. Every passenger has got a ticket, a boarding pass. Their seats are fixed. Every passenger has got a fixed seat. Boarding announcement is made. Passengers are requested to follow the zone sequence as mentioned in the boarding pass. Yet, what do we see? People pounce on the gate. Not one, but one can see multiple queues forming up. Why do we behave so? Not only here but everywhere be it on roads, public places...

Stampedes in India are relatively common, particularly during large religious festivals where massive crowds gather in confined spaces with inadequate safety measures. These deadly crowd surges occur across the country and frequently make headlines.

A stampede is a disruption in the orderly movement of a crowd, often triggered by panic, a perceived danger, or an intense desire to attain something. The rapid and uncontrolled movement of people in such scenarios often leads to injuries and fatalities.

According to the National Crime Records Bureau, from 2000 to 2013, nearly 2,000 people lost their lives due to stampedes in India. A 2013 study in the International Journal of Disaster Risk Reduction (IJDRR) highlighted that 79% of these incidents took place during religious gatherings and pilgrimages.

Key Aspects of Stampedes in India

1. Religious Festivals: Most stampedes occur during major Hindu festivals like the Kumbh Mela, where millions gather in confined spaces, making crowd control a significant challenge.

2. Poor Infrastructure: Inadequate facilities, narrow pathways, and a lack of proper crowd management systems at religious sites significantly increase the risk of stampedes.

3. Triggering Factors: A minor accident, rumor, or sudden movement within a densely packed crowd can trigger a stampede.

4. Casualties: Stampedes often result in high casualties due to the sheer number of people involved and the lack of emergency preparedness.

Major Causes of Stampedes in India

1. Structural Failures

• Collapse of makeshift bridges, railings, or temporary structures

• Unauthorized and unsafe building constructions

• Difficult terrain and poor accessibility at religious sites

• Narrow streets with insufficient entry and exit points

• Absence of emergency exits

2. Fire and Electrical Hazards

• Fires in makeshift facilities or illegal structures

• Lack of working fire extinguishers

• Unauthorized fireworks in enclosed spaces

• Power failures triggering panic and mass exodus

• Unsafe electrical connections and faulty equipment

3. Crowd Behaviour

• Mass hysteria or craze leading to chaotic movement

• Crowds pushing at entrances/exits before or after an event

• Rush during distribution of disaster relief supplies

• Anxious and competitive crowds at promotional events

• Last-minute changes in train platforms causing sudden movements

4. Security Lapses

• Insufficient and untrained security personnel

• Poor coordination among security forces

• Lack of surveillance, CCTV monitoring, and public announcement systems

• Inadequate route security and metal detectors

• 5. Lack of Coordination Among Stakeholders

• Poor coordination between police, local administration, and emergency services

• Infrastructure development delays due to lack of funding and resources

• Inadequate medical assistance, public transport, and parking facilities

• Delayed posting of key personnel

Impacts of Stampedes

1. Trauma and Loss: Victims and witnesses suffer immense psychological trauma, especially those who lose loved ones. 

2. Economic Hardship: Many victims come from lower-income backgrounds. Their deaths often leave families without a primary breadwinner, causing financial distress. Additionally, funeral and medical expenses add to the burden.

3. Erosion of Public Trust: Repeated stampedes due to mismanagement erode faith in event organizers and authorities. Negligence in planning and poor safety measures continue to be major concerns.

4. Loss of Social and Human Capital: Stampedes disproportionately affect women and children, leading to a loss of valuable human capital.

NDMA Guidelines for Stampede Prevention

Recognizing the recurrent nature of stampedes at mass gatherings, the National Disaster Management Authority (NDMA) has developed a Suggestive Framework for Preparation of Crowd Management Plans to prevent such incidents.

Key Measures for Crowd Management:

• Understanding the Venue and Crowd:

• Type of event (religious, political, academic, etc.)

• Expected crowd demographics (age, gender, economic background)

• Venue details (location, accessibility, topography)

• Role of stakeholders (NGOs, local administration, law enforcement)

Crowd Handling Strategies:

• Proper traffic regulation around event venues

• Clearly marked route maps and emergency exit plans

• Barricading for crowd control and queue management

• Use of a snake-line approach for queue regulation

• Strict control of VIP movement to avoid disruptions

Safety and Security Measures:

• Ensuring authorized use of electricity and fire extinguishers

• CCTV monitoring and drone surveillance

• Public address systems for real-time communication

Medical and Emergency Preparedness:

• Establishment of medical aid stations

• Emergency response centers for post-disaster management

Role of Various Stakeholders:

• Event Managers: Must develop and implement crowd management plans in coordination with local authorities

Civil Society: NGOs should assist in traffic control, medical support, and resource mobilization

Police: Must participate in pre-event venue assessments and implement crowd control measures

Media: Should educate the public about safety measures and highlight gaps in disaster preparedness

Challenges in Implementing NDMA Guidelines

1. Poor Implementation: State governments and local authorities often fail to enforce NDMA guidelines effectively.

2. Rising Population and Urbanization: Increasing population densities make urban areas and pilgrimage sites more susceptible to stampedes.

3. High Tolerance for Crowds: Cultural norms in India allow for higher crowd densities, increasing the risk of stampedes in large gatherings.

4. Lack of Governance and Accountability: Authorities responsible for granting event permissions often fail to follow safety regulations, with little accountability for lapses.

Recommendations for Preventing Stampedes

1. Legislative and Regulatory Reforms: The Supreme Court has emphasized the need for comprehensive legislation addressing state liability in disasters like stampedes.

2. Professionalization of Crowd Management: Better communication, specialized training, and transparency in event management can significantly improve safety.

3. Technological Interventions: CCTV surveillance with AI-powered crowd monitoring, Drone surveillance for real-time crowd assessment and Facial recognition systems for identifying potential risks

4. Capacity Evaluation: Venues should undergo rigorous capacity assessments before allowing mass gatherings, with infrastructural improvements to ensure safety.

5. Crowd Behaviour Management: Public address systems should be used to dispel rumours, calm crowds, and guide systematic evacuations.

6. Stricter Compliance and Penalties: Authorities must enforce fire and structural safety regulations, conduct random inspections, and revoke licenses for violations.

7. Civil Society Engagement: NGOs should be actively involved in organizing safe mass gatherings by mobilizing resources and ensuring better preparedness.

8. Learning from Global Best Practices: India can adopt successful crowd management models, such as those implemented during the Hajj pilgrimage in Mecca, to enhance safety protocols.

Stampedes in India remain a significant concern due to poor infrastructure, mismanagement, and inadequate security measures. While NDMA guidelines offer a structured approach to preventing such tragedies, effective implementation, technological interventions, and coordinated efforts among stakeholders are necessary to safeguard lives during mass gatherings.

What is Love?

What is Love?

Is love a feeling, an emotion, an urge, or just an activity? When we say, "I love you," it often implies an action. Rarely do we hear someone say, "I am in love with you," which suggests a deep emotional state. For now, let’s accept that love is a feeling. But then, why does a mother’s love differ from romantic love or the love for food? This is because love encompasses a range of strong emotional and psychological states. In essence, love is a profound attraction and emotional attachment, representing kindness, affection, and compassion. At its core, love is an experience one person has for another.

What Influences Attraction?

Not everyone is naturally drawn to all kinds of people. Personal preferences are shaped by factors such as caste, religion, gender, region, language, financial status, physical appearance, and social norms. In today’s world, people often suppress their natural instincts in public interactions, knowing that selflessness and compassion enhance their social acceptance.

Social and cultural backgrounds, intellectual depth, and artistic inclinations also influence attraction. Some individuals seek partners with similar values, religious beliefs, and world-views, while others find excitement in contrasting personalities. These preferences stem from a person’s upbringing and deeply ingrained beliefs.

Moreover, beauty standards play a role in attraction. Why are we often drawn to physically appealing individuals? Why does attraction rarely extend to those with unconventional features or disabilities? The answer lies in biology—hormones and brain chemistry play a significant role in human attraction.

The Science of Relationships

Let’s explore the medical and biological aspects of attraction. (Perhaps a doctor among us can validate this!) Research indicates that certain hormones, such as oxytocin and vasopressin—produced in the hypothalamus—are responsible for fostering emotional connections. Oxytocin, often called the “bonding hormone,” plays a crucial role in developing attachments. It strengthens relationships, whether between romantic partners or a mother and her child during breastfeeding.

Pheromones also influence attraction. In the animal kingdom, scents help creatures identify mates. Similarly, human pheromones—such as estratetraenol in females and androstadienone in males—impact attraction at a subconscious level. Physical traits like a healthy body, symmetrical features, and overall vitality enhance one’s desirability. Healthy individuals are seen as better reproductive partners, making them more attractive from an evolutionary standpoint.

How Does One Fall in Love?

Love begins when one encounters a person who aligns with their ideology and evokes sexual attraction. This process triggers a surge in dopamine and testosterone, encouraging behaviors that foster connection. Oxytocin plays a key role in deepening emotional bonds. However, love can fade when serotonin levels shift in the hypothalamus, reducing attraction and emotional intensity.

In simple terms, love starts as infatuation. Infatuation grows from attraction, where individuals highlight their best qualities. However, once two people begin living together, their flaws become apparent. Disillusionment sets in, leading to frustration, disappointment, and, eventually, cracks in the relationship. High expectations often result in discontent, which can escalate into anger and conflict.

The Reality of Love

Love is not about compromise but about mutual understanding. Problems arise when one partner tries to customise the other, tries to change the other. In arranged marriages, this pressure is lower, as partners accept each other as they are. Love is a blend of chemistry and biology, but intellect plays a crucial role in sustaining relationships.

There is no harm in not falling in love before marriage. Sometimes, it is wiser to love the person you marry rather than insist on marrying the person you love. In the end, successful relationships are built on acceptance, understanding, and shared experiences.

Valentine's Day - Is it a Lovers' Day?

 

Valentine's Day, celebrated on February 14th is certainly not a Lovers’ day. If we traced its origins, we can find this in both ancient Roman traditions and early Christian history. Over time, it evolved into the modern celebration of love and romance. Here's a breakdown of its origins:

The Roman Festival – Lupercalia

Initially, before Valentine’s Day was associated with love, the Romans celebrated a festival called Lupercalia from February 13–15. It was a “fertility” festival honouring Faunus, the Roman God of agriculture, and involved rituals that were believed to bring health and fertility. Some rituals even included a matchmaking lottery (typical to our swayamvar), where young men and women were paired.

Saint Valentine – A Christian Martyr

The holiday is named after Saint Valentine, but the exact identity of the real Valentine is unclear. There were multiple early Christian martyrs named Valentine. 

The most popular legend says that Saint Valentine of Rome was a priest in the 3rd century who secretly married couples to help young men avoid conscription into the Roman army. Emperor Claudius II forbade marriages because he believed single men made better soldiers. Valentine was eventually caught and executed on February 14th, around 269 AD. 

Another version of the legend states that Valentine healed a blind girl, possibly the daughter of his jailer, and sent her a farewell note signed "From your Valentine", a phrase still used today.

The Romantic Connection – Middle Ages & Chaucer

By the Middle Ages, the idea of Valentine’s Day as a day of love gained popularity in Europe. Geoffrey Chaucer, the English poet, wrote a poem in the 14th century connecting the day to courtly love, which was the tradition of expressing admiration and devotion to a beloved. This started the association of Valentine’s Day with romance.

Modern Valentine's Day

By the 17th and 18th centuries, the exchange of love letters became common. In the 19th century, the first mass-produced Valentine’s Day cards appeared. Today, the holiday is widely celebrated with gifts, flowers, chocolates, and romantic gestures.

Is It Just Lovers' Day?

While Valentine's Day is not mainly about romantic love, it has also relevance to include expressions of love between friends, family, and even self-love. In many cultures, people give gifts to friends, teachers, parents, and children, making it a broader celebration of love and affection.

Valentine's Day Around the World

Valentine’s Day is celebrated differently across various cultures:

• United States & Europe: Common traditions include exchanging cards, chocolates, and flowers, along with romantic dinners and special gifts.
• Japan: Women give chocolates to men on February 14th, while men return the gesture on White Day (March 14th).
• South Korea: The holiday is extended over several months, with unique celebrations like Black Day (April 14th) for singles.
• Brazil: Instead of February 14th, Brazilians celebrate Dia dos Namorados (Lovers’ Day) on June 12th, marked by music, dancing, and gift-giving.
• China: The Qixi Festival, celebrated in August, is considered a traditional equivalent of Valentine’s Day, inspired by a romantic legend.
• Finland & Estonia: These countries focus on friendship rather than romance, calling it Friend’s Day.

Valentine’s Day continues to evolve, embracing diverse cultural traditions and interpretations of love worldwide.

How is it celebrated in India? 

A guy visits a shop to buy cards for his Valentine's day. He asks for a Card, with a message printed, "You are my first and last love - From Your valentine". The shop-guy says, "Yes we do have them". Then the buys says, "Then, give me 10 err 14 of them..."